Bazen “hoşçakal” demeyi öğrenmen gerekir.“hoşçakal” demeyi öğretirler sana. İnce ince döşerler kalbinin kırıklarını egolarına. Umursuyormuş gibi davranıp görmezden gelirler. Aranızdaki bağı boynuna dolarlar, nefessiz bırakırlar.Hep bakarlar ama hiç görmezler.Yakarlar ufak bir yalan çöpüyle hayallerini.Artık “hoşçakal” demen gerekir.Usulca uzaklaşırsın ondan soğuklara doğru, üşümen umrunda olmaz.Ne kadar uzağa gidersen git aklına geldiği an canını çok acıtır.Hep seninledir, içinde, dışında, dinlediğin şarkılarda, izlediğin filmlerde, anılarında, uyumadan önce, uyandığında, gülümserken, ağlarken, hayal kurarken, yemek yerken mesela..Hoşçakal dersin ya..Hoşça kalmaz ki, şu an bile aklında.