desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır.
rüzgarların en ferahlatcısı senden esiyor.
sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim.
senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
toprakların en bereketlisini sende gördüm.
sende tattım yemişlerin cümlesini.
desem ki sen benim için...
hava kadar lazım,
ekmek kadar mübarek,

su gibi aziz birşeysin..
nimettensin nimetten.
inan bana sevğilim inan evimde şenliksin, bahçemde bahar.
ve soframda en eski şarap.
bırak ben söyleyeyim güzelliğini
rüzgarlarla, nehirlerle, kuşlarrıla beraber.
günlerden sonra bir gün
şayet sesimi farkedemezsen.
rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden.
bilki ölmüşüm.
fakat yine üzülme müşterih ol.
kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini
ve neden sonra tekrar duyduğun gün sesimi..
hatırla ki mahşer günüdür ortalığa düşmüş seni arıyorum...